یادش به خیر آن روزهایی که آژیر می کشیدند و می رفتیم توی پناهگاهها، یادش به خیر آنروزهایی که مارش عملیات را از رادیوها می شنیدیم، یادش به خیر تشییع پیکرهای پاک شهیدان و برنامه هفتگی این تشییع ها هر دوشنبه و پنج شنبه از مبدا سپاه پل عراق تا میدان شهرداری رشت، یادش به خیر آن روزهایی که رزمندگان اعزام می شدند به جبهه ها از همین گاراژ شیشه رشت و بوی نان برنجی دست فروشها و ...

و یاد هزاران تصویر مبهم و تار آن روزها به خیر، اضطراب آن روزهای جنگ و خون فراموش شدنی نیست. پس بپرس که چرا می گویم: یادش به خیر!!!!!!!!

 امروز سالها از آن روزها می گذرد و مملکتمان در آرامش کامل است، آن روزها همه حواسشان به جبهه ها بود و به مرزداران و رزمندگان اما آرامش امروز ما را در خواب غفلتی فروبرده که دیگر انگار این مملکت هیچ مرز و مرزدار و مشکل مرزی و امنیتی ندارد، یاد بیداری های دیروز و اُف بر این غفلت امروز. گاهی می شنویم که مرزدارانمان در شرق در کمین اشرار گرفتار آمده اند و شهید داده اند و گاه خبر از هجوم پ ک ک در غرب و شهدایی در آنجا و گاه مرزداران دیپلماسی کشورمان را در اربیل عراق راهزنانه می ربایند و گاه به مرزهای مقدم جهان اسلام در جنوب لبنان و تایلند و یا چچن و بوسنی و ... حمله می برند و گاه مرزهای اعتقادی و بنیادی مان را در قلب ام القرای جهان اسلام در جراید کثیف الانتشار هدف قرار می دهند، گاه مرزداران اخلاقی را به بهانه یک هرزه ی آلوده به باد انتقاد می گیرند و گاه اقتدار و قدرت پلیس در برابر سوداگران مرگ و اراذل و اوباش را بر نمی تابند. امروز غبار غفلت همگی ما را فرا گرفته و دیگر کسی از چشمان بیدار مرزدارانمان یاد نمی کند مرزداران بلاد، مرزداران دیپلماسیف مرزداران اعتقادی، مرزداران اخلاقی و حتی مرزداران هنری. امروز خیلی ها دیگر مرزداری را برای خود افتخار نمی دانند. در جهانی که همه چشمها به دنبال فوتبالیستها و بازیگرانی است که با منها کردنشان هیچ خللی در کار جهان اتفاق نمی افتد دیگر حتی مرزداران هم اولادشان را به مرزداری تشویق نمی کنند. پس آرزو می کنم که خداوند مرا هم از مرزداران قرار دهد در رکاب صاحب الزمان(عج) انشاءالله.