بسیج، تبلور تمام عیار غیرت‌مندی و همیّت و اقتدار انسان‌های پاک در عرصه‌ی ایثار و از خودگذشتگی است، بسیج در معنای تحت اللفظی آن شاید چیز دیگری باشد که هست اما آن بسیجی که مدنظر این مطلب و این یادداشت است، ورای این معنای لغوی است. قبل از این‌که به این معنای کامل و معنوی رسیده باشیم، در مثل‌ها، قصه‌ها، افسانه‌ها، تاریخ و روایت‌های حقیقی بسیار پیرامون ایثار و از خودگذشتگی مطالبی را شنیده و خوانده بودم. دورانی که به خود آمدم، با مرور واقعه‌ی خونین و حماسی " کربلا" حیران آن‌همه ایثار و فداکاری تک به تک شهیدانی می‌شدم که از تمام علایق دنیایی و مادی بریدند و پا در رکاب سید شهداء امام حسین‌(ع) شهد ناب شهادت را نوشیدند، ظهور بسیج و جوانانی که سر از پا نمی‌شناختند و برای دفاع از آب و خاک و ناموس و ایده و عقیده‌ی خود عاشقانه ایستادند و جان و مال و هر چه را که داشتند در طبق اخلاص گذاشتند، این شک و ابهام را از ذهن و باور حسرت زده‌ام زدود، این تهور و ابزار شجاعت بسیجیان چنان بود که نوجوان‌ها و جوانان مدرسه‌ای را از کلاس درس و مشق به مرز‌ها کشانید. « بسیج مدرسه‌ی عشق است» این شعار زمزمه‌ی لب‌های دانشجو، دانش‌آموز و طلبه‌های جوان شد. حصول این‌همه تلاش جهان را متوجه ساخت که به پاکی‌ها نمی‌توان تاخت. این بسیج آن‌گونه برجسته گردید که به معنای تحت‌اللفظی آن جایگاه ویژه و خاصی بخشید. در آستانه‌ی روز بسیج، و پنجم آذر ماه که به فرمان امام‌خمینی‌(ره) بسیج مستضعفین تأسیس گردید، امید است که راه آن بسیجیان را، ایثارگران بسیجیان امروز در صحنه‌های دوست داشتن، مدارا تعامل و عرصه‌های هنری، دینی، اقتصادی و اجتماعی به منصّه‌ی ظهور برسانند. از بسیج انتظار می‌رود و شایستگی آن را دارد که سوای عرصه‌ی نظامی در زمینه‌های فرهنگی نیز مراتب بالایی را به خود اختصاص دهد، و بر ماست که بسیج را ترویج دهیم و فرهنگ بسیجی را آن‌گونه که هست گسترش دهیم.